जीवन भनेको त नदी जस्तै,
घुमाउरो बाटो, कहिले तीव्र, कहिले शान्त।
कहिले मुस्कानका छालहरू खेल्छन्,
कहिले आँसुका भेलहरू बगाउँछन्।
समयको तीव्र हावा बीच,
मान्छे खोज्छ आफ्नो दिशा,
तर प्रत्येक मोडमा सिकाउँछ जीवन-
हार्ने होइन, फेरि उठ्ने कला।
सपनाहरू आकाशमा टाँसिएका हुन्छन्,
हाम्रो प्रयासले तिनीहरूलाई छुन्छ।
अन्धकारको रात पनि अन्ततः
उदाउँछ बिहानको उज्यालो संगै।
र, अन्त्यमा बुझिन्छ-
जीवन त यात्रा हो, गन्तव्य होइन,
जहाँ हरेक क्षणको कदर गर्नेले मात्र
पाउँछ साँचो आनन्द र शान्ति।
